مقایسه دوروش ارزشیابی بالینیosce و سنتی برمیزان رضایت دانشجویان پرستاری

چکیده مقدمه: ارزشیابی آخرین حلقه از فعالیت های آموزشی و تکمیل کننده فعالیت های معلمان است، و ارزیابی مهارت های بالینـی از مهمترین مواردارزشیابی دانشجویان پرستاری به شماررفته واصلاح آن رابطه مستقیم با ارتقا کیفیت اموزشی این نظام دارد. هدف: مقایسه ی دوروش ارزشیابی بالینی ساختاری عینی(objective structured clinical evaluation) و سنّتی برمیزان رضایت دانشجویان پرستاری بود. مواد وروش ها: دریک مطالعه مداخله ای کلیه دانشجویان پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی رشت، درمرکزآموزشی درمانی کودکان رشت، به طور تصادفی به دو گروه 30نفری تقسیم شدند.ارزشیابی بالینی در گروه اول به روش سنتی و درگروه دوم به روش osce صورت گرفت. سپس رضایت هردوگروه مورد سنجش قرارگرفت.ابزارگردآوری اطلاعات شامل چک لیست های مشاهده جهت ارزشیابی در9ایستگاه ،فرم ارزشیابی متداول دانشکده ونیز فرم رضایت سنجی در 6 حیطه بود. نتایج: در حیطه های منصفانه بودن روش ارزشیابی بالینی, مشابه بودن سوالات طرح شده در ارزشیابی با موارد بالینی موجود در بخش, منا سب بودن آزمون های تئوری و بالینی برای ارزشیابی نهایی, مناسب بودن زمان ارزشیابی عملی, امکان برگزاری ارزشیابی بالینی به روش های فوق در دانشکده های پرستاری بالاترین میزان رضایت دانشجویان ازنحوه ارزشیابی درحیطه های مختلف به گروه osce اختصاص داشت (p<0005) اما در حیطه مناسب بودن زمان لازم جهت برگزاری ارزشیابی نظری آزمون آماری تفاوت معنی داری را بین دو گروه نشان نداد.به طور کلی، بالاترین میزان رضایت دانشجویان از نحوه ارزشیابی به گروه osceاختصاص داشت(p<0005) نتیجه گیری:روش osce بیش ازروشهای ارزشیابی بالینی متداول می تواند ارزشیابی مهارت های بالینی دانشجویان را مشخص سازد و سبب ایجاد رضایت بیشتری در آنان گردد.